Fito Rodriguez

Tren geltokiko plaza beste edozein estaziotako irteera bezain itsusia zen, ezin zitzaion plaza ere esan. Itsatsitako eraikina, errebuelta egiten zuen bidegurutze ziztrin bat eta tunel moduko ahoa besterik ez zen. Tunel horren irteeraren gainean, agure batek ikusteko moduko handiz izkiriaturiko hizkietan herriaren izena agerian: Zumaia Empalme.…

Begiratu azkarra bota zion treneko bagoiaren barrualdeari: hiru lagun baino ez zihoazen berarekin batera Gasteizerantz, beste bidaiariak Miranda Ebroko geltokian jaitsi baitziren. Ordura arteko mar-mar hotsari isiltasun eroso batek hartu zion lekua, elkarrengandik ahal bezain urrun eseritako lau ezezaguni zegokien modukoa. Trenaren gurpilen etengabeko zaratari isiltasun deitzerik baldin bazegoen, jakina.

Batzuei doinuak, kantak, soinu-bandak itsasten zaizkie; niri tinbreak, ahots korden dardara partikularrak, tonuak eta horiei itsatsitako zalantzak, irmotasuna, herabetasuna, baldarkeria. Ezin dut saihestu. “Eh” sinple bat nahikoa zait berau ordu betez murtxikatzeko, ñir eta ñir. “Eh” guztiak ez dira berdinak, “juju” gehienak ere ez. 

Urteak dira, hamarkadak, Behe Nafarroako Urepelen norbaitek “marka” egunaren bezperan elizaren teilatuan ikurrina paratu zuela, udaberriko ortzirale gau batez. Ofizialek, ofizialki ezkutuan eduki nahi zen zerbait agerian nola, ez zioten besta egun handiari hasierarik eman ikurrinaren kentzea behartu zuten arte. Aspaldiko kontuak dira… edo ez?

Botoiari sakatu behar izan zion Maitanek, guztiz itxi ez zedin. Etxera bueltan sartu, eta bi hartu zituen: musuan jarri zuen bata, poltsan sartu bestea. Bigarrenez agurtu zituen banan-banan senarra, semea, alaba. Baita zakurra ere. Ez zen asko luzatu. Negarrari eusten ari zen Maddi, hobe lehenbailehen alde egitea. Diosal egin zien eskuarekin, atea eskuinetik ezkerrera ixten … Continued

Basurdearen gorpua errepidean etzanda zegoen. Errei oso bat hartzen zuen, gorputz handi, puztu horrek. Gauaren iluntasunean animalia estaltzen zuen odolak distira berezia ateratzen zuen kotxearen argiekin. Odol asko zegoen, animaliaren ilea dena bustita. Iratik begiak ikusi zizkion, haginak, sudurra, haren ondotik pasatzerakoan. Ez zuen denbora nahikoa izan oraindik arnasten ote zuen edo erabat hila ote … Continued